September is de maand waarin mijn vader tachtig jaar hoopt te worden. Om mijn ouders drukte te besparen, hebben Hylke en ik hen uitgenodigd dit heuglijke feit op feestelijke wijze met familie en vrienden bij ons te vieren. Een aanbod waar ze dankbaar gebruik van maakten.
Met het organiseren van dit ‘Hoedjesfeest’, ontkom ik er niet aan dat mijn gedachten terug gaan naar de afgelopen 54 jaar. Vanaf het moment dat hij de titel ‘heit’ mocht ontvangen tot heden. Wat lijken wij op elkaar, hij en ik. Naast de ‘Van der Heide voeten’ dank ik de muzikaliteit, de liefde voor het schrijven, creativiteit, humor en ondeugendheid aan zijn genen. Wat kunnen we genieten van gekke fratsen en plagerijen. Iets waarvan hij altijd glimmende sprankels in zijn ogen krijgt.
Wat hebben we met ons gezin veel beleefd in al die jaren. Mijn kinder- en tienertijd was een periode van spelen, struinen in de natuur, bloemen plukken, vissen vangen, eieren zoeken, slootje springen, zwemmen, turnen en dansen. Hoe onbezorgd die tijd was leerde ik pas toen roerige tijden zich aandienden. Wat zijn we door die ervaringen levenswijs geworden en wat heeft dat een liefdevolle band binnen ons gezin gesmeed!
Jaren verstrijken en kenmerken van het ouder worden, worden soms pijnlijk zichtbaar. Rollen draaien om. Op zijn oude dag mag hij leren hulp aan te nemen wanneer dat geboden wordt en het lichaam rust te gunnen waar het zo’n behoefte aan heeft. Er rest ons niets dan te accepteren dat ook dit proces bij het leven hoort. Een mooie gelegenheid voor mij om iets terug te kunnen geven.
Ik denk ineens aan een versje uit mijn poëziealbum. Het blijkt heel toepasselijk hoe wij als gezin met elkaar omgaan:
“Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is’t leven goed.
Waar men stil en ongedwongen, alles voor elkander doet”.
De tuin is voorzien van mooie slingers en sfeervolle zitjes. De verjaardagstaart, hapjes en drankjes staan klaar. Het feest kan beginnen.
Ik hoop dat we nog vele jaren van elkaar mogen genieten!
0 reacties