Het is rond het middaguur als we bij natuurcamping ‘de Slangenborg’ aankomen. Behalve waterplassen op het modderige toegangspad en de herfstachtige geur van paddestoelen vermengd met natte bladeren, heide en bramen, doet niets vermoeden dat het afgelopen dagen geregend heeft. Onze vakantie is begonnen en de zon lacht ons tegemoet!
Hoe idyllisch dit plekje bij de ‘watervogels’ is, zien we pas als we goed en wel geïnstalleerd zijn. Aan de achterkant van het gezellige grasveld biedt een houten bankje een serene aanblik tegen de achtergrond van een open bos. Hoog oprijzende eiken en imposante beuken verlenen beschutting tegen de zon. De linkerkant kijkt uit op een natuurgebied met heide, bramenstruiken en riet met in het midden een grote ven. Rondom een verscheidenheid aan loofbomen. Een aangename zwoele wind zucht door het bladerdak. Ergens op de achtergrond hoor je het zachte gekeuvel van een paar mede gasten, het ‘geroekoe’ van een paar duiven en het getsjirp van sprinkhanen, verder rust en stilte. Hoe aangenaam om in zo’n omgeving te vertoeven. Deze plek voor rustzoekers nodigt uit om mee te bewegen in het ritme van de zon: met de kippen op stok en vroeg weer op om het dauw van het gras te trappen.
Het is adembenemend om op te staan op het moment dat de nacht begint te wijken voor een nieuwe dag. De mist hangt als een mysterieuze witte deken boven de ven. Daarboven kleurt de lucht oranje van de opkomende zon. Honderden spinnenwebben zijn versierd met miljoenen dauwparels op een bed van paarse heide. Er is niet veel verbeeldingskracht voor nodig om te zien dat er vannacht in deze betoverende wereld een feestje heeft plaatsgevonden voor elfjes. De vele libelles brengen juist de laatste gasten naar huis. Ergens in de verte kondigt een schorre haan het begin van de dag aan en maait een boer in alle vroegte zijn land. Dat voorspelt een perfecte dag om het pas gemaaide gras tot hooi te laten drogen, een heerlijke dag om loom te niksen, dagdromen, lezen. Voordat de wereld om mij heen langzaam wakker wordt, geniet ik nog even in stilte van dit magische moment.
Halverwege onze vakantie voorspellen bewolking en een zwerm laagvliegende zwaluwen regen. Het regent vier dagen achtereen met af en toe een donderklap tussendoor. Terwijl de regen met een eigenzinnig ritme en oorverdovend lawaai op het dak klettert, waterplassen zich rond de tent verzamelen en de tent klam aanvoelt, kruipen wij nog maar eens lekker tegen elkaar aan of laten ons ineengedoken meevoeren door een mooi boek. Als het even droog is, maken we snel een wandeling met hond Beau of gaan naar het dorp voor een paar boodschappen. In hink-stap-sprong ren ik de waterplassen ontwijkend naar de bakker voor een halfje bruin en wat lekkers voor bij de koffie.
Er verschijnt een glimlach om mijn mond bij een herinnering aan vroeger. Hoe dikwijls regende het niet toen wij als kinderen met onze ouders op bootvakantie waren. Mem probeerde het ongemak te verzachten door op dagen waarop het aanhoudend plensde te trakteren op iets lekkers van de bakker. Op de zoveelste ochtend dat het onophoudelijke regende, schoof mijn broertje bij het wakker worden de gordijntjes opzij en keek troosteloos naar buiten en zei: “Hier valt niet tegen te eten, mem”. Ik realiseer mij lachend dat wij de afgelopen dagen ook steeds wat lekkers voor bij de koffie hebben gehaald. Zo’n heerlijk gebakje maakt het leven op zo’n trieste dag toch een beetje aangenamer. Hylke en ik kijken elkaar eens aan en zeggen haast tegelijk: “Wat hebben we het goed, hè?”
In onze laatste week maakt het oranje licht dat door een kier van het gordijn schijnt, mij ’s ochtends klaarwakker. De zon schijnt! Opstaan, koffiepot aan en naar buiten! Beau staat al kwispelend te wachten tot we haar uitgebreid knuffelen en lieve woordjes toespreken. Hoeveel prettiger is het leven als de zon schijnt! Het uitgebreide ontbijt met gekookte eieren, tomaten met verse basilicum en oude kaas van de markt doet in het ochtend zonnetje haast mediterraans aan. Nog even en het is weer tijd om te gaan …
Met veel genoegen en dankbaarheid kijken we terug op een periode die ons tot in de kern van ons wezen tot rust heeft gebracht. We zijn aangeraakt door en hebben ons verbonden met de hoge sprankelende energie van deze zuivere krachtplek. Positieve energie stroomt, nieuwe ideeën zijn ontstaan!
0 reacties