Toen ik afgelopen week mijn bestelling zalmhuiden bij de visboer ging halen, werd ik blij verrast toen bleek dat ze ook karperhuiden voor mij bewaard hadden. “Weer eens wat anders om mee te experimenteren!”, zei de visboer. Dankbaar nam ik de buit in ontvangst en liep opgewekt de deur uit.
Met gemengde gevoelens haalde ik vanochtend de ontdooide huiden uit het water. Wat een slijm! Ineens komt er een goed bewaarde herinnering opduiken: ik zit op mijn viskrukje aan de waterkant met een bamboe hengeltje in mijn handen. Mijn vader was er die dag met mij op uit getrokken om samen te gaan vissen. Toen hij beet had, volgde ik vol spanning zijn handelingen. Geconcentreerd zag ik hem heel voorzichtig een dikke vis binnen halen. Met een vies gezicht zag ik hoe de mazen van het door mij aangegeven schepnet vol plakten met glibberig slijm. De oude handdoek waarmee hij de vis uit het net haalde was al snel te smerig om aan te pakken. “Dit is een karper”, vertelde hij, waarna hij de vis weer terug bracht naar het water.
Zo sta ik nu, ruim 40 jaar later, in mijn keuken te bedenken hoe ik ooit van al dit slijm verlost raak. Mijn man komt met de oplossing en ja, hoor, in zout water verdwijnt het slijm als sneeuw voor de zon! Deze karper kenmerkt zich door een unieke schub structuur. Mijn vreugde kan niet op als blijkt dat deze fantastisch mooie en grote schubben heel makkelijk te verwijderen zijn. Wat overblijft is een dunne huid met een geweldige open structuur.
Tot zover al heel bijzonder. Ben zeer benieuwd hoe het eindresultaat eruit gaat zien!
0 reacties